oaza intercity

Ogloszono radosna nowinę: pociąg ma urodziny. Przyjdzcie ludzie i radujcie się z nami, śpiewając Sto Lat i kupujac bilety do Berlina za 5 euro. Sprzedaz od 1 rano.

Godzina 23:30. Szacuje się, że w dwóch rządkach, zebrało się około 250 rodaków. Wieść gminna doniosła: kolejka jest tak długa, że ludzie stoją na ruchomych schodach i muszą cały czas iść pod górę.
Kobieta o brązowych włosach: Ale Krzysiek, to głupie, że tu stoimy, jakaś beznadzieja.
Krzysiek: W Media Markt wytrzymaliśmy, to i tu damy radę.
Mężczyzna w skórzanej kurtce: Marian, może pojadę na Wschodni?
Marian: Jasne, ale najpierw przynieś coś z maka do strawy.
Dziewczyna do chłopaka: Ale fajnie czuć się częścią takiego wydarzenia.
Chłopak do dziewczyny: Ja tam wolę czuć, że mam część tego pociągu dla siebie.
Godzina 00:59 napięcie rośnie razem ze spadkiem temperatury celcjuszowej. Brawa w oczekiwaniu na godzine 0. Chodzą słuchy, że pierwszy ranny dostanie bilet bez kolejki.


Godzina 1:30. Z glośnika nie lecą już komunikaty 'Proszę państwa, uprzejmie informujemy, że dzisiejszej nocy wyjątkowo urochomine zostały dodatkowe trzy kasy intercity'. Bo system zawieszony i zamiast braw i 'Sto lat' słychać: Panie Naczelniku, a ładnie to tak robić z ludzi pojeby? Otwierać te drzwi do jasnej cholery! Już nawet babcie centralne tracą zainteresowanie. Jednak są i pozytywne strony czekania. Gdyby nie ta kolejka to w życiu nie znaleźlibyśmy tyle czasu żeby spędzić go ze sobą, stwierdza dwójka zapracowanych znajomych.
Godzina 2:00, wychodzi Pan Naczelnik mówiąc: Można kupić bilety tylko w jedną stronę, ale tych porannych już nie ma. Kiedy wy tu dyskutujecie, Poznań i Warszawa Wschodnia pełne już zadowolonych kupujących. Po czym Pan Naczelnik otworzył drzwi do kas...

Pozdrawiam wszystkich sympatycznych kolejkowiczów. Zapewne nie do zobaczenia w kolejce po mięso, elektroniczne budziki, złote zęby i ocet winny.